Hebben Vlaamse intercommunales last van de ‘Waalse ziekte‘?

In een langdradig artikel trekt Peter Reekmans, burgemeester van Glabbeek, van leer tegen de scheefgetrokken toestanden binnen de intercommunales en noemt ze pure politieke instituten met talrijke creatieve mandaten als politieke cadeautjes. Hij laat zich eens goed gaan en heeft het over scheefgroei van mandaten en gebrek aan politieke ethiek, verwijt Gwendolyn Rutten een gebrek aan dossierkennis, schoffeert terloops de tjeven van CD&V om zich dan helemaal uit te leven op de kap van de N-VA.

Dat het er in Wallonië op politiek vlak niet al te proper aan toegaat is een oud zeer. Dat de Vlaamse intercommunales ook aan een reorganisatie toe zijn zal niemand betwisten. Met het Publifin schandaal in het achterhoofd zal men nu sneller tot de actie overgaan.

Reekmans stelt voor om alleen nog vakschepenen met expertise naar de intercommunales af te vaardigen en omdat deze schepenen al een loon ontvangen kunnen de zitpenningen afgeschaft worden. Hij onderstreept dat hij dit voorstel in eigen gemeente reeds in de praktijk bracht. Mogen wij er dan van uit gaan dat de Glabbeekse schepenen hun zitpenningen weigeren of dragen zij deze af aan goede werken?

Terecht merkt hij op dat diegenen die net geen schepen werden vaak door hun partij zo een mandaat als troostprijs aangeboden kregen. Maar N-VA Glabbeek vindt dat hier in onze gemeente hetzelfde systeem werd toegepast door de oprichting van een totaal overbodig Autonoom Gemeentebedrijf (AGB).

Vier personen werden bij het AGB aangesteld als directeur, vier personen die net geen schepen werden kregen alzo nog een mooie troostprijs aangeboden.